Neydim, ne oldum ?

            O kadar uzun zamandır blogla ilgilenemiyordum ki bundan rahatsızlık duydum ve artık silkinip üzerimdeki ölü toprağını atmam gerektiğinin farkına vardım.Geçtiğimiz süre zarfında beni mutlu eden şeylerin yanında beni üzen şeyler de oldu tabiki. Ama hayatın gerçekleri de bunlar değil miydi zaten ? Yaklaşık bir yıl önce başladığım "zayıflama" serüvenime hala devam ediyorum.O kadar kilo almışım ki - her ne kadar alırken farketmeyip insanlıktan çıkmış olsam da bunu kendime hiç itiraf edemedim- vermekle bitiremiyorum. Galiba biraz da yavaş vermeye çalışıyorum ki geri almayayım. Bedenimden eksilen her kilo ruhumu doyurmaya başladı aslında. Kısıtlı da olsa istediğim kıyafetlerin içine girebiliyorum. Evdeki bütün kıyafetlerim artık üzerimden dökülüyor ve bir kaç beden büyük geliyor.Keyfime diyecek yok-tu. Ta ki aynı kiloda sabitlenip kalana kadar. Her ne kadar uğraşsam da 100 gr bile veremedim. Plato dedikleri bir dönemin içindeyim ve günde 3 saat yaptığım spora ara verdim. Olimpiyatlardaki atletleri gördükçe içimi bir sevinç kapladı dedim ki sende yapabilirsin !!! Spora devam edebilirsin. Tabi benim onlar gibi ne sütun bacaklarım ne baklava dilimli karnım ne de kondüsyonum var. Kendi çapımda kalan kilolarını vermeye çalışan bir insanım...
          Geçen yıl tarihler Ağustos ayını gösterirken tartıdaki ibre de 102 kiloyu vuruyordu. Allahım! Nasıl yapmıştım ? Ne yemiştim de çocuk doğurmadan her hangi bir hastalığa sahip olmadan bu kiloya ulaşmıştım?  Bunun cevabını çok düşünmedim . Çünkü haddinden fazla yediğim -yiyip de doymadığım- ve düzensiz yaşantımın bir göstergesiydi bunlar. Kendime çeki düzen verdikten sonra yavaş yavaş kilolarımdan da kurtulmaya başladım. Ne zaman dışarı çıksak ya hiçbir şey yemedim ya da salata ile geçiştirdim. Biliyorum ki evimin haricinde yediğim her şeyi abartıyorum böylelikle de kiloların vücuduma yerleşmesine izin veriyorum. Tatlıya deliren biri olarak tatlıyı kestim. Nadir zamanlarda bir porsiyon dondurma ile ödüllendirdim kendimi. Ve yavaş yavaş yeni düzenime alışmaya başladım. Düzene alışınca da sporla birlikte kilolar da bedenimi terk etmeye başladılar.En sevindirici kısmı da bu oldu benim için . Şu an 77 kiloyum verilmesi gereken en az 12 kilom daha var. Kendi içimden bir insan daha çıkarma yolundayım!!!  Ama bu süreç benim gibi metabolizması yavaş biri için çok zor. Yavaş yavaş yorulduğumu hissediyorum. Kendime 4 aylık bir program daha yaptım. Umarım o zaman istediğim kiloya inebilirim.
         Bu zorlu süreçte bana tavsiyede bulunabilecek blogger arkadaşlar var mı ? Tavsiyeleriniz benim için çok kıymetli...

Daha sık görüşmek dileğiyle...