Tekrar tekrar denemek...

"Hep denedin hep yenildin, gene dene gene yenil, daha iyi yenil" demiş Samuel Beckett. Ulan daha ne kadar yenileceğim dedim bugün. İsyan bayrağımı çektim hayata. S.çtın ağzıma ...Daha ne kadar ayakta durabilirim ki? Üniversitedeyken altın yazdızlı hayallerim vardı. Yaldızını geçtim , külleri bile kalmadı. Bombok oldu hayatım.Beni çok iyi tanıyan insanlar vardı .Sonra farkettim ki ben onları tanıyamamışım. En ufak bir anlaşmazlıkta sırtımdan vurdular.Paranoyak oldum ,herkesin her cümlesinden hatta o kadar abarttım ki her kelimesinden anlamlar çıkarmaya başladım. Sonra o kadar inandırdımki kendimi bu yeni dünyaya kimse bana yaklaşsın benim dünyama girsin istemedim. Tek başıma dertsiz tasasız çok mutluydum çünkü. En yakınımdakiler uzağıma düştü. Bende onları uzaklaştırdıkça uzaklaştırdım kendimden. Oh mis gibi kendime ait bir dünyam vardı. Kitaplarım vardı , dinlerken salya sümük ağladığım şarkılarım vardı, müzik dinleyerek yürüdüğüm yollar, tanımadığım insanlar vardı. Her şey vardı da içimde senelerin bitmek bilmeyen acısı, üzüntüsü de vardı. Hiç tanımadığım bir adamın gelip hayatımı alt üst edip ağzıma sıçması , hayatımdan hayallerimden ve benden eşşek yüküyle umut çalması, bunalımımın başlangıcına denk geliyor.Ulan nasıl olur diyorsun şu yaşında bu kadar ağır gelen yükü nasıl taşırım. Adamın gitmesi değil ki sorun. Benden götürdükleri... İnsanlara karşı güvenimi aldı. Sorgular oldum. Neşemi çaldı ,içer oldum. Senelerimi çaldı ,ağlar oldum. Şimdi nasıl tekrar tekrar deneyeyim olmazsa en iyi şekilde yenileyim ki ?  Bunun için ne sabrım ne gücüm ne de zamanım var.